در روشنای روز که مینگرم
میبینم بین این دو زیبایی
عاشقانه آونگ شده ام
میبینم دلتنگی شبیه تو نیست
گاه و بی گاه در می زند
هرجا دلش خواست می نشیند
هرجا اراده کرد می ایستد
وبا حسرت عجیبی
درباره تو حرف میزند
مثل یک کلبه نقلی وسط باغ
و یک رودی که تبدیل شده به جاده
جاده های یکرنگ...پر از رنگ دلتنگی
دلتنگی که فقط به چشمان تو گره میخورد
