دلتنگی های کودکانه...

گاه دلتنگ میشوم

دلتنگ تر از همه دلتنگی ها

گوشه ای می نشینم و حسرت ها را میشمارم

و باختن ها و صدای شکستن را

نمیدانم من کدامین امید را نا امید کردم

و کدام خواهش را نشنیدم و به کدام دلتنگی خندیدم که چنین دلتنگم

 دلتنگم برای شادابی روزهای کودکی و بی خیالی...

 برای بازی های کودکانه ام...

 بازیگوشی های راه مدرسه و درس و کتاب های بچگی.

 برای معصومیتی که اکنون هیچ اثری از آن را نمیابم...

 برای سادگی و بی ریایی بچگی...

 برای خنده های از ته دل ...

 گاهی دلم عجیب شیطنتهای کودکانه میخواهد...